Dinamo Zagreb - Crvena zvezda: Trideset godina od derbija mržnje koji je zapalio fitilj građanskog rata
13. maja 1990. Dinamo Zagreb bio je domaćin Crvenoj zvezdi u velikom derbiju jugoslovenskog prvenstva – Meč nikada nije počeo zbog ozbiljnih incidenata unutar i izvan stadiona, koji se smatraju jednim od razloga koji je doveo do krvavog građanskog rata.
Balkan je oduvek izgledao kao bure baruta spremno da eksplodira u svakom trenutku. U nekada ujedinjenoj Jugoslaviji, smrt Josipa Tita (4. maja 1980.) dovela je do izražaja nacionalističke razlike između Srba, Hrvata, Bosanaca, Slovenaca, Makedonaca i Crnogoraca, i svi su znali da je pitanje vremena kad će doći do eksplozije.
Varnica za prasak nastala je u podne 13. maja u zagrebačkom Maksimiru, domu lokalnog Dinama, koji je u velikom derbiju fudbalskog prvenstva bio domaćin Crvenoj zvezdi, a Crvena Zvezda je imala prednost za osvajanje titule.
Domaćini sa zvezdama kao što su Boban, Šuker, gosti sa Prosinečkim (polu Hrvat, polu Srbin), Jugović, Pančev, Savićević, Šabanandžović. Utakmica koja bi u normalnim okolnostima bila fudbalska rapsodija, ali …
U Zagreb, koji je samo nedelju pre proslavio pobedu koalicije za nezavisnu hrvatsku državu Franje Tuđmana, rano je stiglo oko 3.000 navijača Crvene zvezde, pod vodstvom Željka Ražnatovića. Ovo ime vas verovatno ni na šta ne podseća, ali pravo je ime čuvenog Arkana, kome je suđeno kao ratnom zločincu zbog onoga što su činili on i pripadnici njegove paravojne organizacije u građanskom ratu.
Na ulice hrvatskog grada tuča je počela od ranih jutarnjih sati, Bad Blue Boys (Dinamovi navijači) su pevali “Zagreb je Hrvatska, Srbi su u stranoj zemlji”, a Delije (Crvena zvezda) su odgovorile: “Zagreb je srpski, Tuđmana ćemo da ubijemo. “
U podne su se strasti smirile, ali to je bilo zatišje pred buru.
Navijači Zvezde obeležavaju njihov dolazak na tribine lomeći na stotine sedišta. Dinamovi navijači su brzo odgovorili. Kao i obično, u takvim slučajevima navijači (u ovom slučaju gostujući) pronalaze način da otvore vrata tribina gde se nalaze protivnički navijači (Bad Blue Boys-i), i tu započinje borba prsa u prsa. Dešavanja na tribinama u šoku gledaju igrači koji su izašli da se zagreju, a Zvezdini igrači brzo odlaze u svlačionicu.
Navijači Crvene zvezde upadaju na teren. Oraganizovani, vatreni, domaći navijači ne mogu da podnesu prizor da im zvezdini navijači uleću na teren, tako da kreće “stampedo” dinamovih navijača ka terenu, ali ih intervencija policije delimično u tome sprečava.
Stolice, kamenje, plastični meci čine eksplozivni koktel – usledio je vrhunac drame … Policajac (za Hrvate, policija je bila organ Srba) udario je pendrekom navijača Dinama, izazivajući reakciju Zvonimira Bobana.
Dvadesetogodišnji veznjak bio je Dinamova zvezda u usponu i automatski je postao heroj svih Hrvata.
Policajac je pokušao da udari Bobana, ali ga je fudbaler izbegao kao što bi izbegao nekog protivničkog igrača, i uspeo da ga položi na zemlju jednim udarcem kolena u glavu. Hrvati su na tribinama slavili kao da je postignut gol. Tuča se nastavila, konačni rezultat je bio 60 povređenih, od toga su mnogi bili izbodeni noževima.
Zvezda je dobila taj meč sa 3-0, Boban je kažnjen šestomesečnom zabranom, na kraju je propustio i svetski kup u Italiji.
Proces raspada Jugoslavije je započeo i ništa ga nije moglo zaustaviti.
